Bir kuni kechqurun u qishloq tashqarisidagi ochiq yo'lda ketayotgan edi. Uning ko'zlari yulduzlarga tikilgan edi. U o'sha erda dunyoning oxiri yaqinlashayotganini ko'rdim deb o'yladi. U kelajak haqida o'z fikrlarini yo'qotdi. U yulduzlarga qarab turganida, pastga qaramasdan yura boshladi. To'satdan u loy va suvga to'la ariqqa tushib ketdi. U loyqa suvga cho'kib ketgandi va tashqariga chiqishga harakat qilib, tuynukning sirpanchiq tomonlarini jinnilik bilan tirnab olmoqchi bo'ldi. U sudralib chiqa olmadi va hayotidan qo'rqib, yordam so'ray boshladi. Uning yordam so'rab yig'lagani ko'p o'tmay qishloq aholisining yugurishiga olib keldi. Ular uni loydan tortib olayotganlarida, ulardan biri shunday dedi: “Siz o'zingizni kelajakni yulduzlarda o'qiyotganga o'xshatasiz, lekin oyog'ingiz ostidagi narsani ko'rmaysiz!

Bu sizga oldingizda turgan narsalarga ko'proq e'tibor berishni o'rgatishi mumkin va kelajak o'z -o'zidan g'amxo'rlik qilishi mumkin. ” "Yer yuzida nima borligini ko'ra olmaganingizda, yulduzlarni o'qishdan nima foyda?"

Ma'naviy: Biz hammamiz kelajagimiz yorqin va baxtli bo'lishini xohlaymiz, lekin vaqt hech kim uchun to'xtamaydi. Har ertangi kuningiz bugunga aylanadi, sizning hozirgi kuningiz ham sizning kelajagingizning bir qismidir. Har doim ertangi kunni kutish va yaxshilash kerak, lekin kechagiga qaytish mumkin emas. Shunday qilib, ertangi kuningiz yaxshi bo'lishi uchun ishlayotganingizda, hozirgi hayotingizning muvozanatini saqlang.